به نقل از «ایسنا»

«عشق» مغز را از آلزایمر نجات می‌دهد

تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۵۲۹۴۰

دانشمندان مدت‌هاست که مجذوب اکسی‌توسین بوده‌اند. این هورمون اغلب با عنوان «هورمون عشق» شناخته می‌شود زیرا در تقویت پیوندهای عاطفی و افزایش رفاه روانی نقش دارد. فراتر از عملکردهای اجتماعی، اکسی توسین اکنون به دلیل تأثیر قابل توجه بر فرآیندهای شناختی، مانند یادگیری و حافظه، قابل توجه قرار گرفته است.

به گزارش ایسنا، در یک مطالعه مهم، محققان دانشگاه علوم توکیو درک جدیدی در مورد نحوه تاثیر اکسی توسین بر حافظه در حیوانات کشف کردند، کشفی که می‌تواند پیامدهای عمیقی برای درمان اختلالات شناختی انسان مانند زوال عقل داشته باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به نقل از آی‌ای، دانشمندان بررسی مسیرهای عصبی و مکانیسم‌های سیگنال‌دهی فعال شده توسط اکسی توسین را آغاز کردند. تحقیقات آنها درک عمیق‌تری از اثرات این هورمون بر مغز و پتانسیل آن به عنوان یک عامل درمانی ارائه می‌دهد.

بر اساس پژوهش‌ها، پیش از این با استفاده از مدل‌های موش مبتلا به بیماری آلزایمر، پیشنهاد شده بود که اکسی توسین ممکن است یک گزینه درمانی جدید برای زوال عقل باشد.

آکیوشی سایتو(Akiyoshi Saitoh)، استاد دانشگاه علوم توکیو می‌گوید: برای بررسی بیشتر این موضوع، در این مطالعه، پژوهشگران نقش اکسی‌توسین درون‌زا را در عملکرد شناختی موش بررسی کردند.

این کار با استفاده از روش‌های فارماکوژنتیک برای فعال کردن نورون‌های اکسی‌توسین در نواحی خاص مغز انجام شد. سپس عملکرد شناختی موش‌ها با استفاده از وظیفه تشخیصی جدید (NORT) مورد ارزیابی قرار گرفت.

رویکرد جدید این پژوهش شامل فعال کردن نورون‌های اکسی توسین در هسته هیپوتالاموس پارا بطنی(PVN) مغز و مشاهده تأثیر آنها بر عملکرد شناختی بود، آزمایشی که برای ارزیابی عملکرد حافظه استفاده می‌شود.

محققان دریافتند که فعال کردن این نورون‌ها تأثیر عمیقی بر حافظه تشخیصی بلندمدت اشیا دارد، اگرچه حافظه فضایی کوتاه‌مدت را تغییر نداد.

یکی از مهم‌ترین یافته‌های این پژوهش، شناسایی SuM به‌ عنوان منطقه‌ای حیاتی بود که در آن اکسی توسین فرآیندهای حافظه را تسهیل می‌کند. فعال‌سازی نورون‌های اکسی توسین در هیپوتالاموس پارا بطنی منجر به افزایش فعالیت در SuM و بخشی از هیپوکامپ شد که به نقشش در شکل‌گیری خاطرات شهرت دارد.

این نشان می‌دهد که اثرات اکسی توسین بر حافظه از طریق مسیرهای عصبی خاصی که هیپوتالاموس پارا بطنی و SuM را به هم مرتبط می‌کنند، انجام می‌شود.

این مطالعه در نشان دادن نقش اکسی توسین در حافظه تشخیص اشیا پیشگام بوده است و عملکردهای شناختی گسترده‌تر این هورمون را نمایان می‌کند. پیامدهای آن برای درک و درمان زوال عقل به طور ویژه قابل توجه است.

سایتو خاطرنشان می‌کند: این باور به طور گسترده پذیرفته شده است که زوال عقل در شرایطی که افراد تنهایی یا مشارکت اجتماعی محدودی را تجربه می‌کنند، با سرعت بیشتری پیشرفت می‌کند. با این حال، زیربنای علمی این پدیده تا حد زیادی مبهم باقی مانده است. تحقیقات ما برای روشن کردن نقش حیاتی یک محیط محرک است که اکسی توسین را در مغز فعال می‌کند و به طور بالقوه پیشرفت زوال عقل را کاهش می‌دهد.

این تحقیق یک گام مهم رو به جلو در درک ما از نقش اکسی توسین در مغز است. این روش فرصت‌های جدیدی را برای توسعه درمان‌هایی با هدف تقویت عملکرد شناختی و کُند کردن پیشرفت بیماری‌هایی مانند آلزایمر فراهم می‌کند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: هورمون اکسی توسین آلزايمر مغز شرکت های دانش بنیان ناسا ايستگاه فضايي بين المللي دانش آموزي عملکرد شناختی اکسی توسین زوال عقل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۵۲۹۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درمان جدید بیماری آلزایمر

آفتاب‌‌نیوز :

نتایج تحقیقات جدید نشان داده است که قرص معمولی دیابت به نام تیازولیدیندیون‌ها (TZDs) می‌تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهد.

این داروی درمان دیابت که به راحتی در دسترس است برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ تجویز و یک یا دو بار در روز مصرف می‌شود. آن‌ها مقاومت به انسولین را هدف قرار می‌دهند و هورمون را قادر می‌سازند تا کنترل گلوکز را بهبود بخشد.

در مطالعه‌ای که بر روی بیش از نیم میلیون بیمار انجام شد، احتمال ابتلا به آلزایمر در افرادی که این قرص‌ها را مصرف می‌کردند ۲۲ درصد کمتر بود.

دکتر جین ژو، سرپرست گروه تحقیق از دانشگاه آریزونا گفت: دیابت نوع ۲ با افزایش خطر ابتلا به زوال عقل ازجمله دو زیرگروه اصلی آن، بیماری آلزایمر و دمانس عروقی (VaD) مرتبط است.

هم دیابت و هم آلزایمر با گردش خون ضعیف ارتباط دارند و تیازولیدیندیون‌ها می‌توانند با کاهش کلسترول بد و کاهش فشار خون به مقابله با آن کمک کنند. این دارو جریان خون را افزایش می‌دهد تا اکسیژن بیشتری به مغز برسد که به کاهش علائم آلزایمر کمک می‌کند.

این مطالعه گسترده، سوابق سلامتی آمریکایی‌هایی را که بین ژانویه ۲۰۰۰ تا دسامبر ۲۰۱۹ مبتلا به دیابت نوع ۲ تشخیص داده شده بودند، ردیابی کرد. موارد آلزایمر و دمانس عروقی به ترتیب ۱۱ و ۵۷ درصد در میان افرادی که با آکتوس (Actos) یا آواندیا (Avandia) و تیازولیدیندیون‌ها دیگر درمان شدند در مقایسه با افراد تحت درمان با دارو‌هایی مانند متفورمین یا سولفونیل اوره کاهش یافت.

دکتر ژو اظهار کرد: بیماری‌های عروقی خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می‌دهند بنابراین کاهش تیازولیدیندیون‌ها در دمانس عروقی ممکن است پیشرفت آلزایمر را نیز کاهش دهد. برخی از مطالعات که تیازولیدیندیون‌ها را با دارونما یا مراقبت‌های استاندارد در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مقایسه می‌کنند، کاهش خطر ابتلا به آلزایمر را گزارش کرده‌اند.

تصور می‌شود که عوامل سبک زندگی مانند دیابت نوع ۲، نقش کلیدی در ایجاد آلزایمر دارند.

دکتر ژو توضیح داد: نتایج این مطالعه همچنین نشان داد که تیازولیدیندیون‌ها در بیماران دارای اضافه وزن یا چاق محافظت بیشتری دارند و ممکن است تیازولیدیندیون‌ها منجر به کاهش چاقی مرکزی عامل خطر شناخته شده برای زوال عقل شوند.

این امر امکان مقابله با زوال عقل را از طریق قرص‌های پیشگیرانه باز می‌کند، اگرچه همه دارو‌های دیابت کاهش خطر یکسانی نداشتند و مصرف‌کننده سولفونیل اوره ۱۲ درصد بیشتر از کسانی که متفورمین دریافت می‌کردند در معرض ابتلا به زوال عقل بودند.

دکتر ژو گفت: مطالعات آینده برای استفاده مجدد از دارو‌های ضد دیابت خوراکی برای پیشگیری از زوال عقل ممکن است اولویت‌بندی تیازولیدیندیون‌ها را در نظر بگیرد. مصرف‌کنندگان سولفونیل اوره می‌توانند در مقایسه با مصرف‌کنندگان متفورمین یا تیازولیدیندیون‌ها در معرض خطر بالای زوال عقل باشند بنابراین، نظارت منظم بر عملکرد‌های شناختی در این جمعیت مهم‌تر است.

مکمل سولفونیل اوره با متفورمین یا تیازولیدیندیون‌ها ممکن است تا حدی اثرات جانبی زوال عقل آن را جبران کند.

آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل بیش از ۹۲۰هزار نفر در بریتانیا را تحت تاثیر قرار می‌دهد و این رقم در دهه آینده به سرعت افزایش خواهد یافت. تمرکز بر این اقدامات پیشگیرانه که در حال حاضر وجود دارد می‌تواند تا حدودی مانع از ابتلای افراد به زوال عقل شود.

منبع: خبرگزاری ایسنا